- To prawda, że chcesz się żenić? Alec przytaknął, czując spóźnione wyrzuty

- zwłaszcza po zapadnięciu zmroku - powszechnie brano za ulicznicę. Pewnie dlatego nikt nie
- Czy wybrałaś swój zawód dlatego, że szukasz przygód?
- Słyszałam najokropniejsze plotki na twój temat, że na przykład chcesz wstąpić do
ten go i tak olewał…
wyprzedził. Co teraz zrobisz?
nadal sprzyjałby Kurkowowi, gdyby wiedział o morderstwie na wrzosowiskach i groźbie
- Cóż, muszę się zgodzić z panem co do bezwzględności lorda Talbota. - Westland
- Czy możesz dyskretnie wypytać o nią swoich znajomych z wyższych sfer? Dyskrecja
mnie wodzem londyńskich hulaków. O tak, zdobyłem sobie wtedy złą sławę. A potem wojna
Odetchnął ciężko, wychodząc ze studia. Zegar pokazywał już godzinę dwudziestą
- Nie – zaprzeczył.
- Nie! - krzyknęła Becky i raptownie przystawiła lufę do własnej głowy. - Niech nikt z
- To królestwo Alice. Co do mnie, zdecydowanie wolę dobre miejsce w pierwszym rzędzie. - Swobodnie wziął ją pod rękę i poprowadził w stronę holu. - Jestem pewien, że Alice zaraz znajdzie dla pani jakieś zajęcie. Mnie zawsze zatrudnia do noszenia ciężkich skrzyń.
- Nie wiem, co masz na myśli - odparła, bojąc się uczynić jakiś nagły ruch. Ten strach

tyłkiem, ale mimo swojej odważnej postawy, bał się. Serce łomotało mu w piersi, a
coś bąkał w odpowiedzi na okrzyki zachwytu, które wzbudziła osobliwa konstrukcja.
- Aleś ty piękna. Jesteś najpiękniejszą kobietą, jaką kiedykolwiek widziałem.
silny! W końcu był księciem z bajki!
Na tle srebrzystych strug deszczu wyglądał niczym złotowłosy anioł. Upadły anioł.
- Powiedziałem służbie, żeby się oddaliła. - Nasypał szczyptę cukru na jej pierś, a
nigdy nie wiadomo, co siedzi takiemu w głowie.
mnie nie znasz.
powodu.
- A ty? Czy ty także tego chcesz? Przytaknął bez słowa. Mimo że zdołał oswobodzić
- Co się później stało?
Na podłodze leżał gruby dywan w kolorze królewskiego błękitu, ściany wyłożone były boazerią lśniącą niczym lustro. Od bogactwa kryształów, złoceń, brokatów można było dostać zawrotu głowy. Podobnie jak od jaskrawych kolorów i ciężkiego, kwiatowego zapachu. Władca tego imperium siedział za masywnym biurkiem w stylu Ludwika XVI.
Szedł przed siebie, tępo wpatrując się w czubki trampek. Chciał być już w domu,
Parthenii po prostu odebrało mowę.
- Nie mogłem wam tego zdradzić.